JANJARI

JANJARI

​

O Janjrima kao naselju imamo vrlo malo podataka koji govore o postojanju ovoga mjesta, ali zahvaljujuci Mustafi Grapcanovicu koji je radio na prikupljanju historijske gradje po Sarajevu, Becu, Istambulu, Dubrovniku itd saznajemo da se Janjari prvi put pominju u XVIII st u spisima koji govore o razvoju pismenosti i skolstva u sembersko-podmajevickom kraju. U ovim spisima se spominju mektebi u kojima se ucilo arapsko pismo, a medju prvima je mekteb u Janjarima. Saznajemo da su jedno vrijeme na ovom podrucju zivjeli i Madjari sto nam svjedoci madjarsko groblje na putu prema Teocaku. Madjari Janjare napustaju cetrdesetih godina XVIII stoljeca.

U Janjarima postoje dva harema i to stari harem i mezarluci. U starom haremu se prestaju sahranjivati mrtvi od 1956. godine. Prvobitna Dzamija u Janjarima nalazila se u podrucju starog harema, a u njoj se prestaju vrsiti vjerske duznosti 1820. godine kada je izgradjena nova Dzamija u centru sela. Glavni inicijator i donator za izgradnju nove Dzamije je bio Hadzi Dzano Hadziomerovic sa ostalim mjestanima. Dzamija je imala drveni minaret sa jednim serefetom, a srusena je 1988. godine, a na istom mjestu zapoceta je izgradnja nove ali nazalost rat je prekinuo izgradnju.

Janjari su u vrijeme Turske, a kasnije i Austrougarske vladavine imali veoma razvijene trgovinu, u to vrijeme Janjari su imali desetak ducana, dvije pekare,  dvije mesare te kovacku radnju koju je drzao majstor Salih Kadric. Osnovna skola pocela je sa radom 1925. godine, a prvi ucitelj bio je Halid Hamsic.

Po popisu iz 1991. godine Janjari su imali tacno 171 porodicu i 605 stanovnika.